بهگزارش میراثآریا بهنقل از روابطعمومی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان کرمانشاه، جبار گوهری روز یکشنبه ۱۶ آبانماه ضمن بازدید از مجموعه تاریخی تلمبهخانه نفت پاطاق شهرستان سرپلذهاب، اظهار کرد: «تلمبهخانه تاریخی پاطاق به لحاظ قدمت تاریخی دومین تلمبهخانه کشور بعد از آبادان است و به این لحاظ از اهمیت ویژهای برخوردار است.»
سرپرست ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان کرمانشاه، گفت: «بخش اداری این مجموعه با توجه به فضای مناسب ساختمانهای تاریخی آن از امکان بسیار مناسبی برای تبدیل شدن به یک مجموعه فرهنگی همچون موزه و حتی اقامتی را برخوردار است.»
او افزود: «در بازدیدی که از مجموعه داشتیم، متاسفانه بخشهای محدودی از بناهای آن به خاطر زلزله گذشته سرپلذهاب دچار آسیب شده است که نیازمند مرمت و بازسازی است.»
گوهری با اشاره به اینکه این مجموعه در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، گفت: «ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان کرمانشاه، این آمادگی را دارد برای مرمت و بازسازی این مجموعه مشاورهها و نظارتهای تخصصی مورد نیاز را در اختیار مجموعه وزارت نفت قرار دهد.»
او ادامه داد: «همچنین برای تعیین کاربری متناسب با مجموعه و ساماندهی آن آماده پرداخت تسهیلات مورد نیاز هستیم.»
سرپرست ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان کرمانشاه، تصریح کرد: «با توجه به قرار گرفتن این مجموعه در مسیر محور ساسانی و قرار گرفتن این مجموعه در حدفاصل آثار تاریخی طاقگرا و زیج منیژه، به دنبال طراحی یک محور گردشگری در منطقه و ارتباط این سه مجموعه برای بازدید گردشگران هستیم.»
او افزود: «خوشبختانه مجموعه طاقگرا در سال گذشته ساماندهی شده است و کار مرمت بنای تاریخی زیج منیژه نیز در دست اقدام است.»
گوهری تاکید کرد: « با ساماندهی و تعیین یک خط سیر برای شکلگیری یک مسیر بازدید جدید در منطقه، گردشگری شهرستان سرپلذهاب با تحولی چشمگیر مواجه خواهد شد.»
مرکز تلمبهخانه پاطاق در اوایل دوره پهلوی اول در سال ۱۹۱۱ میلادی با افزایش تولید نفت در نفت شهر به ضرورت انتقال نفت خام به پالایشگاه در حال تاسیس کرمانشاه، به عنوان یکی از مهم ترین تلمبهخانههای نفت غرب کشور در دو بخش تاسیسات و بخش مسکونی توسط شرکت نفت ایران و انگلیس تاسیس شدهاست.
تاسیسات قدیمی انتقال نفت و مراکز سازمانی شامل بخشهای خانههای کارگری، کارمندی و رئیسی، رستوران، سینما و باشگاه است که با گذشت چندین سال هنوز ساختمانهای آن که در سال ۱۹۳۵ میلادی نیز بازسازی شدهاند همچنان پابرجا هستند.
این اثر در سال ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.
انتهای پیام/